Als volwassenen hebben we het vaak druk en lopen we makkelijk voorbij aan onze innerlijke wereld en dus ook aan die van onze kinderen. Door fysiek een plek te voorzien waar alles wat je voelt welkom is, zet je een stap richting een wereld waarin voelen normaal is en waarin emoties zacht ontvangen worden. Doe je dit, dan sta je mee aan het begin van een innerlijke revolutie.
En... hoe doe je dit dan precies?
Je kan beginnen door de emotieposters op te hangen, misschien heb je nog wel een aantal fotokaders liggen waarin ze passen. Daarna kan je samen met je kinderen spulletjes beginnen verzamelen die rust, troost, concentratie en coping bevorderen. Denk aan knuffels, dekentjes, boeken, sensorisch materiaal, open ended speelgoed, tekengerief, een hoofdtelefoon met luisterverhalen of muziek...
Geef de spulletjes samen een plekje. Overloop de posters, laat je kinderen benoemen wat ze zien, stel vragen, fantaseer met hen over hoe ze dit kunnen gebruiken.
Werkt dit dan helemaal vanzelf?
Nee, jammer genoeg bestaan er geen quick fixes voor onze gevoelige binnenwereld. Jullie voelhoek laden jullie samen op met positieve energie en met aanwezigheid. Spendeer er eerst tijd op makkelijke momenten: in het weekend, voor het slapen gaan… Daarna kan je de voelhoek inzetten op moeilijke momenten: bijvoorbeeld als kinderen boos, verdrietig, angstig of overprikkeld zijn. Meer dan tools hebben kinderen jouw aanwezigheid nodig wanneer ze overspoeld zijn. Hoe meer je samen oefent om te dragen wat ze voelen, hoe zelfstandiger ze hierin worden. Dit proces kan bij elk kind anders lopen dus het zou niet kloppen om hier een tijdsperiode op te plakken.
Let op, een voelhoek, is geen time-out plek. Je stuurt er je kind niet naartoe als straf of verplichting. Straffen en belonen zorgen er niet voor dat emoties verwerkt worden, ze kunnen hoogstens even onderdrukt worden en dat is niet de bedoeling.
Een goed moment om kinderen de optie aan te bieden, is wanneer je ziet dat emoties of spanning zich opbouwt maar wanneer het gevoel nog niet zo fel is dat het overspoelend wordt. Wanneer de vulkaan ontploft, is het eigenlijk al te laat.
Ook belangrijk, een voelhoek is er voor alle emoties. De stille, de luide, de makkelijke en de moeilijke. Als ouders hebben we meestal meer last van felle (externaliserende) emoties zoals boosheid, hier zetten we dan het meest op in. Niet alle kinderen tonen hun emoties op deze manier. Bij veel kinderen kruipen ze ook onder de huid en hoewel dit makkelijker lijkt, hebben zulke verborgen (internaliserende) emoties, eigenlijk net nog meer aandacht nodig. Een voelhoek is er dus voor alle kinderen en voor alle emoties.
Uiteraard gaan alle kinderen na een aantal succeservaringen terug willen herhalen wat werkt en zie je ze richting hun hoekje gaan. Door samen even stil te staan bij de poster na een drukke dag, er een pauze te nemen of er samen te vertoeven na een uitbarsting geef je de boodschap mee ‘voelen is veilig’, ‘alle gevoelens zijn ok’ en ‘jij mag er helemaal zijn’.
Klaar voor de voelrevolutie? Doen jullie mee?